7 września 2019 roku odbyła się w Warszawie uroczysta prezentacja znaczka pocztowego emisji „40. rocznica utworzenia Konfederacji Polski Niepodległej” wydanego przez Pocztę Polską. Inicjatorem wydania znaczka był Instytutu Historyczny nurtu niepodległościowego im. Andrzeja Ostoja Owsianego (choć trzeba i należy podkreślić, że autorem pomysłu była pragnąca zachować anonimowość Osoba, nie będąca członkiem naszego Instytutu).
Organizatorami uroczystości byli: Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL (gospodarz uroczystości) i – oczywiście – Poczta Polska (wydawca znaczka).
Od razu należy podkreślić, że pierwotne plany były inne. W Warszawie nasz Instytut planował zorganizować (wspólnie z wymienionymi wyżej instytucjami) uroczyste obchody 40-lecia Konfederacji Polski Niepodległej, które miały rozpocząć się na Placu Piłsudskiego (w historycznym miejscu ogłoszenia zawiązania Konfederacji), potem uczestnicy mieli przejechać autokarami do Katedry Polowej Wojska Polskiego, gdzie miała odbyć się uroczysta msza, a następnie miała być w Muzeum uroczysta sesja poświęcona KPN z udziałem m.in. Leszka Moczulskiego, jako gościa honorowego. Miały być hotele dla przyjezdnych, impreza całodniowa, wspólny obiad… Plany te – z przyczyn niezależnych od organizatorów – zostały odwołane, czego wiele osób nie rozumie do dzisiaj i z czym się nie zgadza. Nastrój żalu (czy też rozżalenia) był zresztą wyczuwalny także w kuluarach. Odbyła się ostatecznie skromna, dwugodzinna uroczystość (nasz Instytut posłusznie wycofał się z jej organizacji), a poczęstunek dla gości (wielu przybyło spoza Warszawy) ograniczył się do kawy/herbaty, herbatników i pierników w lukrze.
I od razu trzeba podkreślić, że prostota, skromność, wręcz ascetyczność imprezy przełożyła się na przedziwny nastrój tej uroczystości. Ludzie byli bardziej skupieni na słowach, które padały, na symbolach i gestach, a uroczystość momentami wywoływała wzruszenie. U niektórych osób widać było wilgotne oczy. Złożyło się na to wiele okoliczności: i poczucie krzywdy i niedocenienia (o czym mówił jeden z trzech historycznych przywódców Konfederacji, który jako jedyny uczestniczył w imprezie – Tadeusz Stański), i serdeczny ton wyraźnie wyczuwalny w najlepszym przemówieniu tego popołudnia, który wygłosił minister Jan Józef Kasprzyk (na stronie Urzędu można obejrzeć zapis filmowy tego wystąpienia – https://www.facebook.com/udskior/videos/539788493429596/ ), i wzruszające słowa pieśni Leszka Czajkowskiego wyśpiewane na koniec uroczystości. Bard mówił ze ściśniętym gardłem, podkreślając, że jest to dla niego koncert szczególny, gdyż grał dla Przyjaciół, z których wielu nie widział od 30 lat…
Ale przecież nie tylko Leszek Czajkowski należał do Konfederacji. Większość pozostałych osób, które zabierały głos – także. Do KPN należeli przecież: dyrektor Muzeum – Jacek Pawłowicz, Bohdan Urbankowski, a także – dziękujący organizatorom – Prezes Zarządu naszego Instytutu – Andrzej Chyłek (wieczorem zamieścimy na FB teksty wszystkich wystąpień). Z kolei Prezes Zarządu Poczty Polskiej Przemysław Sypniewski związany był przed 1989 rokiem z zaprzyjaźnionym z KPN-em Ruchem Młodej Polski w Wielkopolsce, a także był kolegą śp. Wojciecha Pęgiela (szefa KPN-u w Poznaniu). Była więc to w dużej mierze uroczystość zorganizowana przez byłych działaczy Konfederacji Polski Niepodległej dla Przyjaciół i Kolegów.
Z instytucji zewnętrznych należy odnotować obecność poseł Ewy Tomaszewskiej, która odczytała list Marszałek Sejmu Elżbiety Witek (a Jacek Pawłowicz odczytał treść uchwały Sejmu z okazji 40-lecia utworzenia KPN, publikowanej już przez nas na FB). Obecny był także szef Rady Nadzorczej Gremi SA (wydawcy największego i najlepszego dziennika papierowego w Polsce) Grzegorz Hajdarowicz (także były kapeenowiec!).
Rolę mistrza ceremonii pełnił Zbigniew Jackiewicz.
Uroczystość w Muzeum poprzedziło złożenie wieńca przy ścianie straceń w Więzieniu na Rakowieckiej.
Kilkunastu byłych działaczy KPN uhonorowanych zostało przez Jana Kasprzyka, szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, medalami Pro Bono Poloniae i Pro Patria.
W czasie imprezy można było otrzymać nieodpłatnie obszerny, specjalny numer „Opinii nurtu niepodległościowego” wydany przez nasz Instytut z okazji Jubileuszu KPN oraz folder wydany z okazji prezentacji znaczka. Można było także nabyć znaczek (w cenie 3,30 groszy), który jest już w obiegu (choć staje się „białym krukiem” na poczcie – kilka osób sygnalizowało trudności z jego nabyciem).
Po zakończeniu uroczystości zorganizowane było zwiedzanie Muzeum, w którym siedzieli (i w którym zostali zamordowani) m.in. Emil August Fieldorf Nil czy Witold Pilecki. „Pensjonariuszami” tego miejsca byli jednak także (obok wielu innych osób) przywódcy Konfederacji Polski Niepodległej: Leszek Moczulski, Romuald Szeremietiew, Tadeusz Stański, Tadeusz Jandziszak, Zygmunt Goławski, Andrzej Szomański, Krzysztof Król, Adam Słomka i Dariusz Wójcik. W taki oto, bezpośredni sposób, historia potwierdziła słuszność słów, które padły 40 lat temu: „Jesteśmy kolejną zmianą w długim pochodzie pokoleń…”
