Description

Instytut Historyczny nn im. Andrzeja Ostoja Owsianego wydał kolejną książkę. Tym razem są to notatki Piotra Plebanka z lat 1982-1989, dotyczące przede wszystkim warszawskich demonstracji ulicznych.

Fragmenty tej publikacji były już publikowane w „Opinii nurtu niepodległościowego”.

Ze wstępu Autora:
W drugiej połowie lat siedemdziesiątych minionego wieku kształtowała się jawna opozycja w PRL. W tym też okresie ukształtowały się ostatecznie moje antykomunistyczne poglądy. Sprzyjała temu atmosfera niezależnego środowiska – studentów i pracowników Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Ponadto literatura drugiego obiegu, tzw. bibuła. W latach 1980-81, tak jak miliony Polaków przeżywałem emocjonalnie okres jawnego działania, „Karnawału Solidarności”. Kiedy przyszło uderzenie stanu wojennego – pomyślałem: Będę z nimi zawsze walczyć! Próbując podejmować jakieś działania, głównie obserwowałem co się dzieje w kraju. Po kilku dniach zacząłem robić notatki – na podstawie wściekle zagłuszanych rozgłośni zachodnich, trochę na podstawie obserwacji własnych. Później doszły też podziemne gazetki. Po latach zdecydowałem się notatki przepisać, nieco tylko poprawiając styl i uzupełniając o komentarze i opisy demonstracji. Kiedy w 1984 roku uzyskałem tytuł magistra historii nie musiałem już obawiać się, że wyrzucą mnie ze studiów. Wygłosiłem 10 wykładów z najnowszej historii w kościele, środowisku „Oazowym”. W ciągu pięciu lat (1984-89) pracowałem w kolejno w czterech szkołach i zespołach szkół – ale udało mi się utrzymać pracę nauczyciela historii. Gdzieś koło roku 1987 stopniowo z obserwatora i uczestnika wydarzeń przekształciłem się – można powiedzieć – w działacza. „Solidarność” już przestała mi wystarczać, szukałem partii politycznej. Miałem kontakty z odrodzoną PPS i Solidarnością Walczącą. Ostatecznie związałem się z Konfederacją Polski Niepodległej, która od lat mnie fascynowała. Mam nadzieję, że znajdą się ludzie, którzy przeczytają z zainteresowaniem mój tekst. Niektórzy z nich czytając – przypomną sobie może własną młodość.